این وظیفه‌ی هر فردی که قصد مهاجرت به کانادا رو داره که وقت درخواست کردن برای مهاجرت، اطلاعات خودش رو درست و صادقانه بیان کنه.
به همان اندازه که افسران مهاجرت کانادا ملزم به این هستن که مهاجران رو دقیق و مسئولانه بررسی کنن، مهاجران آینده هم باید پاسخ صریح و دقیق داشته باشند.
همانطور که عدم رعایت این قوانین توسط یک افسر میتونه اراده‌ی افسر رو از بین ببره، بنابراین، سرباز زدن مهاجر از ارائه‌ی اطلاعات صحیح و دقیق هم میتونه یک درخواست مهاجرت رو نابود کنه. جیمز ان. تیبن تبعه کامرون است. وی در سال 2014 به کانادا آمد و در سال 2015 موفق به دریافت پناهندگی در کانادا شد.
در جولای سال بعد، آقای تیبن برای دریافت اقامت دائم در کانادا اقدام کرد و به ظاهر دو فرزندخوانده‌ی خودش فابریس ام. تیبن و رومی ای. تیبن رو در درخواست خود به عنوان فرزندان خودش معرفی کرد.
فابریس و رومی فرزندان بیولوژیکی برادر جیمز تیبن هستند (که در قضاوت نام آنها ذکر نشده است)، که در سال 2000 درگذشت. جیمز تیبن بعداً ادعا میکنه که فابریس و رومی را در سال 2002 به فرزندی قبول کرده، اما در آن زمان مدارک لازم رو دریافت نکرده. در سپتامبر سال 2016 ، آقای تیبن فابریس و رومی تیبن را رسماً به فرزندی قبول کرد.
در فوریه 2019، یک افسر مهاجرت یک نامه‌ی رویه قانونی را برای آقای تیبن فرستاد. این نامه، نگرانی‌ها رو درباره‌ی درخواست آقای تیبن اظهار کرد.
به طور خاص، افسر به تردیدهایی در مورد فابریس و رومی اشاره داشت و تردید خود راجع به اینکه تعریفی که در بند s.4(2) قوانین حفاظت از پناهندگان و مهاجران از فرزندخوانده آمده، شامل آنها میشه یا نه را ابراز کرد.
این تعریف بعضی از موارد فرزندخواندگی رو مستثنی میکنه. یک نمونه فرزندخواندگی‌هایی که برای بهره بردن از مزایای IRPA[1] انجام شده، هست. این قسمت برای این طراحی شده که فرزندخواندگی‌هایی که برای راحتی پذیرفته شدن در کانادا ایجاد شدن و رابطه والدین و فرزندی واقعی ایجاد نمیکنن رو مستثنی کنه.
از جمله‌ی عواملی که افسر به عنوان عامل ایجاد چنین تردیدهایی معرفی کرد این بود که: آقای تیبن پس از ورود به کانادا، فابریس و رومی را به فرزندی قبول کرد.
آقای تیبن هیچ گونه شواهدی مبنی بر اینکه فابریس و رومی بین سال‌های 2002 تا زمان ورودشان به کانادا با او زندگی میکردن ارائه نکرد و همچنین وقتی که آقای تیبن به کانادا اومد، در نامه‌ی پذیرش فرزندخواندگی، نام کشور کامرون به اشتباه کامروم نوشته شده بود.
دیگر تردیدها شامل انتقال‌های مالی بسیار زیاد و غیرقابل درک از حساب آقای تیبن به فابریس و رومی در زمان کوتاه اخیر بود و این که مادر فابریس و رومی همچنان زنده هست.
این نامه به آقای تیبن این فرصت رو داد که به این تردیدها پاسخ بده. آقای تیبن از این فرصت استفاده کرد. مثلاً جواب داد که توی کامرون این خیلی مرسوم نیست که فرم‌های رسمی برای دریافت فرزندخواندگی داشته باشیم.
پس از آن افسر تصمیم گرفت که تلاش آقای تیبن برای گنجاندن فابریس و رومی به عنوان فرزندخوانده‌های خود رو رد کنه. در نامه‌ی دوم این نتیجه‌گیری شد که فابریس و رومی مشخصات فرزندخوانده رو ندارن. با این کار، افسر بسیاری از جنبه‌های مشکل‌ساز مشخص شده در نامه‌ی اول رو دوباره بیان کرد.
خانواده‌ی تیبن این تصمیم رو به دلیل غیرمنطقی بودن به چالش کشید. سیستم قانونی کانادا پیش از این اعلام کرده بود که دادگاه‌ها باید پرونده‌هایی مثل این مورد که دارای موارد حقوقی و قانونی مختلط و درهم هستن رو با یک استاندارد منطقی بررسی کنن. خانواده‌ی تیبن همچنین ادعا داشتن که پروسه‌ی تصمیم‌گیری افسر ناعادلانه بوده و دادگاه باید اون رو رد کنه.
دادگاه ادعاهای خانواده‌ی تیبن رو رد کرد. قاضی گاسکون در تصمیم خودش به این موضوع اشاره کرد كه افسر مهاجرت ملزم به رسیدگی به ادعاهای آقای تیبن مبنی بر پذیرش معمولی فابریس و رومی در سال 2002 نبوده چون که آقای تیبن هیچ مدرکی رو برای اثبات چنین ادعایی ارائه نداده. خانواده تیبن همچنین ادعا کرده بودن که افسر در تصمیم‌گیری واقعاً اشتباهات اساسی انجام داده و این امر رو غیر منطقی جلوه داده.
قاضی گاسکون، این اشتباهات رو ناشی از اظهارات خود تیبن دانسته و آن را به میزان کافی مؤثر ندانسته تا تأثیر اساسی و مهمی بر روی تصمیم‌گیری افسر داشته باشه.
به طور مشابه، قاضی گاسکون ادعاهای تیبن مبنی بر اشتباه افسر در درج عنوان مخاطب نامه‌ها در مکاتبات رو نامفهوم و متناقض اعلام کرد: گاسکون معتقد بود که چنین اشتباه‌ها و نامشخص بودن‌ها بر روی قضاوت افسر تأثیر نمیزاره و بنابراین این قضاوت غلط نبوده. به همین ترتیب، دادگاه ادعای تیبن رو مبنی بر مبهم بودن افسر پرونده‌ی تیبن‌ها رو رد كرد.
قاضی گاسكون سپس به بررسی ادعاهای بی عدالتی در رویه دادگاه خانواده‌ی تیبن روی آورد. سه موضوع اساسی مطرح شده این‌ها بودن: افسر پرونده، به تیبن‌ها فرصت کافی برای دفاع از اعتبارشان نداده بود؛ موردهای این چنینی مثل خانواده تیبن که در مقایسه با دیگر خانواده‌ها، اتحاد خانواده در آنها در معرض خطر است، نیاز به عدالت رویه‌ی بیشتری دارند؛ و این موضوع که نامه‌ی عدالت رویه‌ای به زبان فرانسوی نوشته شده بود. قاضی به راحتی به موارد رسیدگی کرد و مشکلات مطرح شده را رد کرد.
حقوق قضایی کانادا ثابت کرده که وقتی متقاضیان خود اطلاعات را ارسال کرده‌اند، افسران موظف نیستن به متقاضیان فرصت بدن تا به مسائل مربوط به اطلاعاتشان پاسخ بدن. مسئولیت این موضوع به عهده‌ی خود متقاضیانه که باید درخواست‌هاشون اطلاعات دقیق و استدلال‌های قانع کننده داشته باشه.
دادگاه همچنین این اعتقاد رو داره که حقایق هر پرونده، نه صرف این موضوع که دوباره به هم پیوستن خانواده توی پرونده مطرحه، تعیین میکنه که چه چیزی عادلانه است. دادگاه مشاهده کرد که آقای تیبن بدون هیچ نگرانی درباره‌ی زبان نامه تا کنون دو بار به مکاتباتی که زبانشان فرانسوی بوده، پاسخ داده. این حقیقت، این ادعا که زبان نامه به گونه‌ای خانواده‌ی تیبن رو جریح کرده، رد کرد.
به طور خلاصه، مورد بدشانسی خانواده تیبن مشخص میکنه که همونطور که افسران مهاجرت دارای استانداردهایی از قبیل منطقی بودن، هستند، مهاجران بالقوه هم باید درخواست‌های درست و متقاعد کننده ارائه کنند. همونطور که هر دو طرف حقوقی دارن، هر دو طرف مسئولیت‌هایی هم دارن. احترام نگذاشتن به هر جنبه از امور هر یک از دو طرف، منجر به آسیب به اهداف هر طرف میشه.
البته مثالها و موارد متعدد زیادی درباره مهاجرانی که از ایران درخواست می‌کنند وجود دارد که بنا به ملاحظاتی آن مثالها را بازگو نمی کنیم اما هدف این است که به خوبی با این رویه آشنا شوید و همیشه مسیر صداقت را برای امور مهاجرتی خود در پیش بگیرید.
صدها راه برای مهاجرت به کانادا وجود دارد که می توانید از خدمات مشاوره رایگان ما بهره ببرید تا یکی از مناسب ترین برنامه های مهاجرتی که با شرایط شما سازگار است را داشته باشید.
تهیه و تنظیم: گروه متخصصین RSM CAPITAL
جهت استفاده از خدمات ما می‌توانید هم اکنون فرم ارزیابی را با کلیک بر روی این عبارت تکمیل کنید.
مطالب این وب سایت منحصرا برای گروه متخصصین RSM CAPITAL نوشته شده است، بازنشر این مطالب با ارائه منبع رسمی و لینک مستقیم به منبع بلامانع است.
درباره گروه متخصصین RSM CAPITAL بیشتر بدانید.
[1] Immigration and Refugee Protection Act